Μέσα σε πέντε μέρες έχω περάσει νοητικώς από το χειμώνα στην άνοιξη, και από χθες βρίσκομαι στο καλοκαίρι. Δέκα με δεκαπέντε βαθμούς η θερμοκρασία έξω, η μέρα έχει μεγαλώσει, έχει ξαστεριά και ελαφρύ αεράκι. Όλα αυτά σημαίνουν πως η υπόσχεση του καλοκαιριού είναι πλέον προφανής, και ας είναι Φεβρουάριος.
Χτες πήγα γυμναστική με το ποδήλατο. Πεντέμισι τ’απόγευμα, φορούσα μακώ, φούτερ και λεπτό μπουφάν και ζεστάθηκα στα πέντε λεπτά της διαδρομής. Κάθε μέρα αισθάνομαι προνομιούχος που περνάω με το ποδήλατο τον Limmat , αλλά χθες ειδικά ήταν υπέροχα: ήταν κι αυτός πορτοκαλής σαν τον ουρανό, ο κόσμος βόλταρε χαλαρός ή έπινε καφέ στα τραπεζάκια έξω απολαμβάνοντας το απόγευμα της Παρασκευής. Οπότε και εγώ πείστηκα ότι είναι βράδυ Ιουλίου, εννιά το βράδυ συγκεκριμένα, σε λιμάνι νησιού.
Η χαρά, βέβαια, μου κόπηκε στο Kondi (= Konditionstraining = φονικός συνδυασμός αερόμπικ, τρεχάλας και πουσάπς/κοιλιακών = Ντέμι Μουρ στην Επίλεκτη). Γύρω στα εκατό άτομα στο γήπεδο του μπάσκετ έτρεχαν πιο γρήγορα από μένα, και ο ιδρώτας που έριξα μάλλον δείχνει ότι η γιόγκα που κάνω δεν περνιέται για γυμναστική. Πάντως εδώ που τα λέμε ήταν καλύτερα από πέρσι, το ευχαριστήθηκα και μάλλον θα ξαναπάω. Κυρίως γιατί η κίνηση και η προσπάθεια όλων αυτών των ανθρώπινων σωμάτων γύρω μου με συγκινεί, με συνεπαίρνει και μου φέρνει τρομερή αισιοδοξία.
Πανέμορφες στιγμές: Ενόσω ιδρώνω με το πλήθος, το μάτι μου πιάνει δυο παιδιά γύρω στα 20. Έχουν χωθεί στο καμαράκι με τα όργανα γυμναστικής, έχουν ανέβει σε μια ντάνα από στρώματα ο καθένας σαν την πριγκίπισσα με το μπιζέλι και (προσπαθούν να) κάνουν κοιλιακούς. Τους ξανακοιτάω – έχουν σταματήσει την προσπάθεια, γελάνε και κάτι λένε μεταξύ τους. Το αγόρι είναι ψηλόλιγνο, με γάμπες που θα έκαναν σε τενίστα, που τις παρατηρώ γιατί κουνάει τα πόδια του αργά, χαριτωμένα και λιγάκι αμήχανα καθώς μιλάει στην κοπέλα. Έχει ευγενική φυσιογνωμία, αλλά κάτι μου θυμίζει τον Josh Hartnett στο Virgin Suicides. Η κοπέλα είναι μια πολύ χαριτωμένη Ασιάτισσα, γιαπωνεζοφέρνει, και γελάει ασταμάτητα και ναζιάρικα. Συνεχίζω τις ασκήσεις μου και σκέφτομαι πόσο χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω ένα ζευγαράκι να γεννιέται.
*Air, από το soundtrack για την ταινία The Virgin Suicides.
Σχολιάστε