Χρς, χρστ. Πσσστ;
«Να πάρω τη Μαφάλντα σου;»
«Πάρτηνα. Έχεις καμιά σούπερ Κατερίνα;»
Κρακ, κρακ, φσστ.
«Αυτήν εδώ.»
«Την έχω διαβάσει.»
«Έχω και μια Κατερίνα, τη διαβάζει η Μαρία και μετά την έχει η Ελένη, να της πω να στη φέρει μετά;»
«Εντάξει.»
Φρς, φρστ.
«Κορίτσια, τι θα γίνει;»
Χχχ, χχχ…Χχχ…χχχ…
Κρριιιικ. Α, κρριιιιιικ. Πατ, πατ, πατ, πατ, πατ. Χιχιχιχι.
«Δε σας είπα τα ζάρια στο στρώμα; Φέρε δω το τάβλι.»
«Όχι, εντάξει, δε θα κάνουμε φασαρία.»
«Μίλησα.»
Γκρρρρρρρρ. Κρικ, κρικ, κρικ, κρικ. Κρακ, κρακ. Γκρρρρρρρρ. Ντουκ.
«Έτσι μπράβο. Ησυχάστε λίγο, σε μισή ώρα έχει εγερτήριο. Έχει ζέστη έξω.»
ανοιχτό παράθυρο
ζέστη
διπλανοί που ψιθυρίζουν
κολιέ με ξύλινες χάντρες
υπνωτισμός.
Advertisements
Kατασκήνωση… Μύρισε καλοκαίρι. :)
hey!
πολυ ωραιο post το «phew…»
εντάξει – ησύχασα, κατασκήνωση περιέγραφες.
(δεν θα φανταζόμουν ποτέ την μαμά σου να λέει : εγερτήριο)
:)))
υγ
την Μανίνα δεν την πρόλαβες ε;
ερωτευμενη με τον Φελίπε ή το Μανολίτο ;
(αν ειναι δυνατόν !)
Ναι, Athanasia, καλοκαίρι…
Χαίρετε αγαπητέ identitycafe…Θα επανέλθω.
holly, ναι, ναι, κατασκήνωση. Έχω παίξει κι όλους τους ρόλους να φανταστείς – είναι λίγο τρομακτικό πώς αυτά που ακούς κάποια στιγμή σου βγαίνουν αυτόματα, με συχνότερο για κάποιο λόγο το «τι κάνεις εκεί αγόρι μου;» :D Τη Μανίνα τη θυμάμαι αμυδρά στο δημοτικό, γενικά πολλές τέτοιες δε διάβαζα, τις αγόραζα όμως για την κατασκήνωση γιατί τα άλλα μου δεν είχαν μεγάλη ζήτηση, και έπρεπε να ‘χω κάτι κι εγώ να προσφέρω για να έχω πρόσβαση στο νέο υλικό, χεχε.
ΚΚΜοίρη, εεε…με κανέναν; Αν και ο Φελίπε είχε χαριτωμένο σχήμα κεφαλιού. Μανολίτο σε καμία περίπτωση – και οικονομικά και χοντροκέφαλος;! Θαύμαζα τη Μαφάλντα (αν και μισούσε τη σούπα, κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα). Όσο περνούν τα χρόνια συμπαθώ επίσης τον μπαμπά της όλο και περισσότερο. Αλλά τι δεν είναι δυνατόν; Ε; Ε; :D
ε να , δεν ειναι δυνατόν με τον Μανολίτο ήθελα να πω αλλά κράτησα μια πισινή , παιδί της ελεύθερης αγοράς είστε… :-D