Οι τελευταίες μέρες-εβδομάδες-μήνες:
Πρωινό ξύπνημα, λεωφορείο, δουλειά, μεσημεριανό ή σπορ, δουλειά, λεωφορείο, σπίτι, δύο ώρες ελεύθερο πρόγραμμα, ύπνος.
Σαββατοκύριακο, ξύπνημα, πρωινό, ελεύθερη ώρα, δουλειές, φίλοι και γνωστοί, στοχευμένη δράση (μουσείο, ποδήλατο, περίπατος), ελεύθερο πρόγραμμα, ύπνος.
Έχω την αίσθηση ότι σιγά-σιγά κάποιος μου βάζει το αναισθητικό που τρώνε τα ποντίκια καθημερινώς. Άλλωστε το λέει και το μπουκάλι: είναι κατάλληλο ως και για άλογα.
I have nothing to report.
Τι σκατά; Αφού το σωληνάκι το συνδέσαμε.
Τι ωραιο τραγουδακι…και τι ωραιο συγκροτημα….
Θα ελεγα οτι μπαινεις σε μια ρουτινα…- που κρινοντας απο τις «αυτιστικες» ρουτινες των παιδιων στην δουλεια δεν ειναι και τοσο ασχημο γιατι απολαμβανεις περισσοτερο τα διαλλειματα!
Φιλια!
Βέγα, ένα καφεδάκι για σένα; ;)
Αερικό, σήμερα είδα για πρώτη φορά το Rainman! (δε μου πολυάρεσε) Ένα βήμα για καλύτερα κέφια θα είναι σίγουρα να σταματήσω ν’ακούω Belle and Sebastian για λίγο καιρό, με ρίχνουνε. Εσείς, πώς πάτε αγαπητέ, με θέα τη θάλασσα;
Δεν ειναι χαρακτηριστικη η παρουσιαση του αυτισμου αλλα ο Χοφμαν ειναι καταπληκτικος…και μου αρεσει και πολυ ο Τομ Κρουζ για το ποσο χαμενος φαινεται μαθαινωντας για αυτον.
Εχω προβλημα που οσο πιο χαλια ειμαι τοσο πιο καταθληπτικη μουσικη ακουω?
Εγω υποσχομαι μαιλ…ελπιζω….
Δυστυχως η φωτογραφια ηταν απο το σπιτι μιας φιλης μου στην Πατρα, οταν ειχαμε παει με Νικη και Μαριλενα σε συνεδριο αυτισμου. Ειμαι λιγο μακρια απο θαλασα…λιγα χλμ αλλα ποιος φτανει μεχρι εκει!
Φιλια!
συμφωνώ με το αερικό, η ρουτίνα σε βοηθάει να εκτιμάς τα διαλλείματα κι ας είναι μικρά.
επίσης, παρατηρώ ότι τώρα που άρχισαν τα κρύα πάει το ποδηλατάκι και το κράνος :)
εδώ πότε θα έρθεις να χαλάσει η ρουτίνα και των δυο μας?
φιλιά
Ο Χόφμαν παίζει όντως καταπληκτικά, αλλά δεν μπορούσα να ξεπεράσω ότι ο χαρακτήρας του Κρουζ μου φαινόταν μεγάλος μαλάκας ως περίπου το τέλος. Αυτό με την λυπητερή μουσική το κάνω εξ ιδιοσυγκρασίας από μικρή, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι με βοηθάει όσο μεγαλώνω…Μην ανησυχείς για το μέιλ, θα τα καταφέρουμε!
Μελισσούλα, λες, ε; Τέρας ηρεμίας πάντοτε, σε θαυμάζω! Το πρόβλημά μου με το ποδήλατο είναι αισθητικό – το εργαστήριο είναι ψηλά, με το κασκόλ ιδρώνω κι ιδρωμένη στη δουλειά δεν εμφανίζομαι με τίποτα! Θέλω να έρθω πολύ σύντομα ρε γμτ, αλλά μόνο το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δουλεύω λέει πολλά νομίζω. Πιο σύντομα θα τα πούμε αν έρθεις για τη Weihnachstmarkt, όπως σχεδιάζεις!
Τα οποια διαλλειματα δυστυχως μοιαζουν πιο δυσκολα στην Ελλαδα απο οτι στην Αγγλια, ισως γιατι υπαρχουν περισσοτερες υποχρεωσεις.
Εχω χρονια να δω την ταινια οποτε δεν θυμαμαι καλα, αλλα το σοκ για εναν αδερφο/η ειναι μεγαλο (μιλωντας εκ πειρας) και θα ειναι λογικα μεγαλυτερο οταν σου φορτωνεται σε καποια αλφα ηλικια (δεν θυμαμαι, ποσο ειναι ο Κρουζ στην ταινια) και αν θυμαμαι στο τελος αλλαζει.
Οσο για την μουσικη..βρες μουσικουλα που σε φτιαχνει…
@και στις δυο…
Ταξιδια συζητατε και ζηλευω…. :-(
ελα βρε αερικο κι εσυ.. μη ζηλευεις :)
Να ερθω εκει ή κακως ζηλευω…γιατι και τα δυο ειναι δυσκολα!!! :-(
Αερικό, αυτό που λες είναι αλήθεια (για τα μικρότερα διαλείμματα), το έχω παρατηρήσει και εγώ – και νομίζω σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με την οργάνωση του συστήματος στο οποίο ζεις. Αλλά αυτή τη φωτογραφία της θάλασσας ακόμη δεν μπορώ να την ξεπεράσω! :D
Έλα ρε παιδί μου που ζηλεύεις, καλά σου λέει η μελισσούλα! :D